“Ik hou van praten, dat helpt”

“Ik was toe aan verandering in mijn leven, zag de oproep voor taalcoaches bij Progress in een Nieuwsbrief van de gemeente staan en dacht: Hé, dat zou ik wel eens een half jaartje kunnen doen.” Inmiddels heeft Lony met haar taalmaatje het traject van zesentwintig sessies volgemaakt en is ze van plan met een nieuw taalmaatje van start te gaan. “Mijn eerste taalmaatje is flink vooruitgegaan door onze wekelijkse gesprekken. Zelf houd ik van praten, en als een ander daar wat aan heeft, is dat voor beide kanten fijn.”

Bij Progress kunnen inburgeraars en andere mensen uit Amsterdam Zuid-Oost die de Nederlandse taal niet voldoende beheersen, vragen om een taalcoach. Lony kreeg drie kandidaten voorgelegd en kwam telefonisch in contact met haar taalmaatje. “Het klikte meteen. Wel begon ze in het Engels – ik ben meteen overgegaan op het Nederlands.” Lony en haar taalmaatje troffen elkaar anderhalf uur per week, in het begin in een buurthuis, daarna bij Lony thuis. “Ze vindt het fijn om hier te zijn, een kopje koffie, het doet haar goed.” De situatie van Lony’s eerste taalmaatje was bijzonder. Ze kwam uit Zuid-Europa en woonde al twintig jaar in Nederland. Omdat ze voor haar werk Engels sprak, was het er nooit van gekomen goed Nederlands te leren spreken. Toen ze werkzoekende werd, kreeg ze de behoefte haar Nederlands te verbeteren. Voor een nieuwe baan, maar ook om met de vriendjes van haar zoontje te kunnen praten. “Ze had niet veel sociale contacten, had weinig zelfvertrouwen voor wat betreft haar Nederlands. Ze wist dat ze na zoveel tijd de omslag moest maken en zichzelf moest dwingen om de taal te leren.”

“Niet alleen taal, ook een blik op de wereld”

Lony heeft veel bewondering voor het doorzettingsvermogen van haar taalmaatje. “Ze had ook nog problemen met haar gezondheid en financiële troubles. Maar ze deed het gewoon.” Het begin van het traject was niet meteen gemakkelijk. “Via de app zegde ze een paar keer onze afspraken af. Ik heb dat met haar besproken en gezegd dat ik het belangrijk vond dat onze bijeenkomsten doorgaan. Ook moest ze wennen aan hoe ik praat, vertelde ze na een tijdje. Dat had ook te maken met haar gebrek aan zelfvertrouwen, ze dacht snel dat ze het toch niet kon verstaan.”

Na een tijdje liepen de wekelijkse bijeenkomsten soepel, en hadden Lony en haar taalmaatje diepgaande gesprekken. “We spraken over van alles, over persoonlijke zaken zoals de familie en wat je tegenkomt in het leven. Zelf houd ik ervan de actualiteit bij te houden, dus ook daar hadden we het over. En we praatten over mijn andere vrijwilligerswerk, voor de stichting Werkgroep Vliegverkeer Bijlmermeer en als voorzitter van de stichting Aktie Gezondheid Gaasperdammerweg. Zij vond het interessant om te horen en ik vertel graag dat je soms ongewone manieren moet bedenken om iets voor elkaar te krijgen.” Zo biedt een taalcoach niet alleen hulp bij taal, maar ook een blik op de wereld.

Lesmethodes gebruikte Lony niet. “Soms corrigeerde ik haar door iets op de juiste manier te herhalen. Ze wilde graag dat ik corrigeerde. Maar meestal liet ik haar gewoon haar verhaal doen. Spreekwoorden en gezegden legde ik wel uit, die zijn zo lastig! Verder stimuleerde ik haar naar het Jeugdjournaal te kijken, of naar programma’s zoals Spoorloos en Het spijt me. Daarin wordt op een eenvoudige, duidelijke manier gesproken. En ik vond het als taalcoach belangrijk om vaak te zeggen dat ze vooruit gaat.” Voor hulp bij zelfredzaamheid had haar taalmaatje Lony niet nodig. Ze woonde al voldoende jaren in Nederland. Bij inburgeraars uit bijvoorbeeld Syrië of Eritrea, kan dat anders zijn. “Taalcoaches helpen vaak met de boodschappen; gaan mee naar gesprekken op school.”

Ondersteuning door Progress

In het begin heeft Lony via Progress een cursus voor taalcoaches gevolgd. “Daar kreeg ik nuttige tips.” En later bezocht ze de jaarlijkse bijeenkomst van Progress voor taalcoaches, “dat was enorm inspirerend. Zoveel positieve en blije verhalen had ik niet verwacht.” Lony’s taalmaatje spreekt in winkels intussen geen Engels meer, maar Nederlands. Een drempel die ze heeft overwonnen! “Haar buurvrouw zei laatst dat haar Nederlands beter is geworden. Ze zit nu ook beter in haar vel. Ik denk dat ik als taalcoach daaraan heb kunnen bijdragen.” En Lony? “Ik vind het bijzonder om contact te hebben met iemand die in andere omstandigheden leeft dan jijzelf. In zo’n korte tijd leer je elkaar goed kennen, dat is verrijkend.”

Wil jij ook taalcoach worden bij stichting Progress? Lees meer en neem direct contact op.

Tekst: Angélique Derks

Foto’s: Jackie Mulder